- დედიკოოოოოოო… მამიკოოოო…
- რა მოხდა შვილო?
- ჩავისვარე ;(
- დედაა… მამაა…
- რა მოხდა შვილო?
- 5 იანი მივიღე. (10 ბალიან შეფასებაში)
- კაი გოგო ხარ. (კიდევ კაი დაავიწყდათ 10 ბალიანი შეფასება რომ იყო)
- დედა… მამა… ეს უკვე მოხდა.
რაღაც არაამქვეყნიური სისწრაფით მოფრინავდნენ ჩემსკენ სამზარეულოში მონაპოვარი ნითები, პირველი ქაფქირი იყო, მერე აღარ მახსოვს, ბოლოს მახსოვს ცომის საპრტყელებელი როგორ გორაობდა იატაკზე, მერე დედაჩემის განწირული ხმა: ამისთვის გაგზრდე? მამჩემის ღნავილი: ბოზი მყოლია სახლში და არ ვიცოდი, მე კაცი ვარრ? მოგკლავ! მოგკლავ ! მერე მართლა აღარ მახსოვს !
რა ძნელია მშობლისთვის ამის მოსმენა, ისინი ხომ მთელი ცხოვრება ზრუნავენ რომ ბედნიერები ვიყოთ, მხოლოდ შვილების კეთილდღეობაზე ფიქრობენ, ისინი ხომ ამ დევიზით ცხოვრობენ „ბავშვებს არაფერი მოაკლდეთ“
ნეტავ ამ არაფერში რას გულისხმობენ? საჭმელს? სასმელს? ზამთარში თბილ ქურთუკს და ზაფხულში 2 კვირიან საგზურს აჭარაში?
ნუთუ არ ფიქრობენ იმას რომ თავისულება ჭირდება ახალგაზრდას საზოგადოებაში ინტეგრაციისთვის? მშობელთან მეგობრეული საუბარი ჭირდება და არა კონსერვატორიული გარჩევა, და ბოლოს პასუხი : ჩვენც ვიყავით შენხელები, დაგვიჯერე რასაც გეუბნებით გოგო !
- შენ შეარცხვინე შენი ოჯახი !
- რატო?
- ქორწინებამდე სექსი გქონდა !
- მე ის მიყვარს, მერე რა რომ მასთან არ ვცხოვრობ… ეს უკვე მოხდა… აღარაფერი შეიცვლება !
კიდევ მოფინავდნენ ჩემსკენ საგნები, საფერფლე და მიქსერი დავინახე პირველად , ორივე ერთად მოიწევდა ჩემსკენ ეტყობა ორივემ ერთდროულად მესროლეს ის რაზეც მიუწვდათ ხელი…
ჩემი მეზობელი ირმა, არასდროს გაბედავს ამას, რომ გაიგოს რაზე ინგრევა ხოლმე ჩემი სახლი საღაამოობით, რატომ ცვივა ფანჯრიდან ჩემი ტანსაცმელი, რატომ ანთებს მამაჩემი კოცონს ყოველ საღამოს… (შანთების გასავარვარებლად მკითხველო). შეიძლება გაბედოს მაგრამ, ოხ ეს წყეული მაგრამ ! ვერ გაბედავს, გათხოვდება გარიგებით, ტრუსიკს გაიხდის მშობლების ნებართვით, მათი თანდასწრებით ჩააბარებს ქალიშვილობას მამიდის მოძებნილ კაცს, და ამაყად იტყვის მე ოჯახი არ შემირცხვენია… მე ის ვაჩუქე ჩემს ქმარს, რაც მე თქვენ. დედააა… მამააა… მოაწერედ ხელი თქვენ და გიამ, დაამტკიცედ ნოტარუილად, მისამართზე : აპკნაბოძებიშვილის ქუჩა N3